小古文100篇注音版 下载本文

第六组 寓言故事

22、守株待兔

sònɡrényǒuɡēnɡzhě

shǒuzhūdàitù

tiánzhōnɡyǒuzhū

tùzǒuchùzhū

zhéjǐnɡér

yīnshì

lěi

érshǒuzhū

dìliùzǔyùyánɡùshì

宋人有耕者,田中有株,兔走触株,折颈而死,因释其耒而守株,冀复得

bùkě

érshēnwéisònɡɡuóxiào

兔,兔不可复得而身为宋国笑。

23、揠苗助长

sònɡrényǒumǐnqímiáozhībùzhǎnɡér

yàmiáozhùzhǎnɡ

宋人有闵其苗之不长而揠之者,茫茫然归,谓其人曰:“今日病矣!予助苗长矣!”其子趋而往视之,苗则槁矣。

jiǎhǔwēi

érwǎnɡshìzhī

miáozéɡǎoyǐ

yàzhīzhěmánɡmánɡránɡuīwèiqírényuējīnrìbìnɡyǐyǔzhù

miáozhǎnɡyǐ

24、狐假虎威

虎求百兽而食之,得狐。狐曰:“子无敢食我也。天帝使我长百兽,今子食我,是逆天帝命也。子以我为不信,吾为子先行,子随我后,观百兽之见我而敢不走乎?”虎以为然,故遂与之行。兽见之皆走。虎不知兽畏己而走也,以为畏狐也。

25、南辕北辙

今者臣来,见人于大行,方北面而持其驾,告臣曰:“我欲之楚.”臣曰:“君之楚,

jiānɡxīwéiběimiànjīnzhěchénlái

jiànrényúdàxínɡfānɡběimiànérchí

jià

ɡàochényuē

wǒyùzhīchǔ

chényuē

jūnzhīchǔ

yuē

wúmǎliánɡ

chényuē

mǎsuīliánɡ

fēichǔzhī

yuē

wúyònɡ

nányuánběizhé

yǐwéiwèihúyěérɡǎnbùzǒuhū

yǐwéirán

ɡùsuíyǔzhīxínɡ

shòujiànzhījiēzǒu

hǔbùzhīshòuwèi

érzǒuyě

shì

nìtiāndìmìnɡyě

wǒwéibùxìn

wúwéizǐxiānxínɡ

suíwǒhòu

ɡuānbǎishòuzhījiànwǒ

hǔqiúbǎishòuérshízhī

déhú

húyuē

wúɡǎnshíwǒyě

tiāndì

shǐwǒzhǎnɡbǎishòu

jīn

shí

将奚为北面?” 曰:“吾马良。”臣曰:“马虽良,此非楚之路也.”曰:“吾用

duō

chényuē

yònɡsuīduō

fēichǔzhī

yuē

wúyùzhěshàn

cǐshùzhěyùshàn

ér

chǔyùyuǎněr

多。”臣曰:“用虽多,此非楚之路也。”曰:“吾御者善。”此数者愈善,而离楚愈远耳。

6

第七组 神话传说

26、盘古开天地

天地浑沌如鸡子,盘古生其中。万八千岁,天地开辟,阳清为天,阴浊为地。盘古在其中,一日九变,神于天,圣于地。天日高一丈,地日厚一丈,盘古日长一丈,如此万八千岁。天数极高,地数极深,盘古极长。……故天去地九万里。

27、夸父逐日

夸父与日逐走,入日;渴,欲得饮,饮于河、渭;河、渭不足,北饮大泽。未至,道渴而死。弃其杖,化为邓林。

28、共工触山

昔者共工与颛顼争为帝,怒而触不周山,天柱折,地维绝。天倾西北,故日月星辰移焉;地不满东南,故水潦尘埃归焉。

29、刑天舞干戚

刑天与帝争神,帝断其首,葬于常羊之野。 乃以乳为目,以脐为口,操干戚而舞。

30、舜耕历山

shùnɡēnɡlìshān

shùnɡēnɡlìshān

lìshānzhīrénjiērànɡpàn

léi

léi

zézhīrénjiērànɡjū

táohébīn

hébīn

jiē

xínɡtiānyǔ

dìzhēnɡshén

dìduànqíshǒuzànɡyúchánɡyánɡzhīyě

nǎi

rǔwéimù

qíwéikǒucāoɡànqī

ér

xínɡtiānwǔɡànqī

rìyuèxīnɡchényíyān

bùmǎndōnɡnán

ɡùshuǐlǎochénāiɡuīyān

xīzhěɡònɡɡōnɡyǔzhuānxūzhēnɡwéidì

érchùbùzhōushān

tiānzhùzhé

dìwéijué

tiānqīnɡxī

běi

ɡù

ɡònɡɡōnɡchùshān

wèizhì

dàokě

ér

qízhànɡ

huàwéidènɡlín

kuāfù

rìzhúzǒu

yùdéyǐn

yǐnyúhé

wèi

wèibùzú

běiyǐndà

kuāfùzhúrì

tiānqù

jiǔwànlǐ

pánɡǔ

rìzhǎnɡyìzhànɡ

cǐwànbāqiānsuì

tiānshù

jíɡāo

dìshù

jíshēn

pánɡǔ

jízhǎnɡ

ɡù

pánɡǔzài

qízhōnɡ

jiǔbiàn

shényútiān

shènɡyú

tiānrìɡāoyìzhànɡ

rìhòuyìzhànɡ

tiāndìhúndùnrú

pánɡǔshēnɡqízhōnɡ

wànbāqiānsuì

tiāndì

kāi

yánɡqīnɡwéitiān

yīnzhuówéi

pánɡǔkāitiāndì

舜耕历山,历山之人皆让畔;渔雷泽,雷泽之人皆让居;陶河滨,河滨器皆不苦

yìniánérsuǒjūchénɡjù

èrniánchénɡyì

sānniánchénɡdū

yáonǎi

cìshùnyī

yǔqín

wéizhùcānɡlǐn

yǔniúyánɡ

窳。一年而所居成聚,二年成邑,三年成都。尧乃赐舜衣,与琴,为筑仓廪,予牛羊。

7

第八组 那些勤奋的人儿

31、欧阳苦读

欧阳公四岁而孤,家贫无资。太夫人以荻画地,教以书字。多诵古人篇章。及其稍长,而家无书读,就闾里士人家借而读之,或因而抄录。以至昼夜忘寝食,惟读书是务。自幼所作诗赋文字,下笔一如成人。

32、推敲

岛初赴举京师,一日驴上得句云:“鸟宿池边树,僧敲月下门。”始欲着“推”字,又欲着“敲”,练之未定,遂于驴上吟哦,时时引手作推敲之势。时韩愈吏部权京兆,岛不觉冲至第三节。左右拥至尹前,岛俱对所得词句云云。韩立马良久,谓岛曰: “作敲字佳矣。”遂于并辔而归。流连论诗,与为布衣之交。

33、怀素写字

怀素居零陵时,贫无纸可书,乃种芭蕉万余株,以蕉叶供挥洒,, 名其庵曰“绿天” 。书不足,乃漆一盘书之,又漆一方板,书之再三,盘板皆穿。

34、王冕好学

七八岁时,父命牧牛陇上,窃入学舍,听诸生诵书;听已,辄默记。暮归,忘其牛,父怒挞之。已而复如初。母曰:“儿痴如此,曷不听其所为?”冕因去,依僧寺以居。夜潜出坐佛膝上,执策映长明灯读之,琅琅达旦。

8

yèqiánchūzuòfó

xīshànɡzhícèyìnɡchánɡmínɡdēnɡdúzhīlánɡlánɡdádàn

tàzhī

ér

rúchū

mǔyuē

érchīrú

hébùtīnɡqísuǒwéi

miǎnyīnqù

yīsēnɡsì

bāsuìshí

fùmìnɡmùniúlǒnɡshànɡqièrùxuéshětīnɡzhūshēnɡsònɡshūtīnɡyǐ

zhémò

mùɡuīwànɡqíniú

wánɡmiǎnhǎoxué

tiān

shūbùzú

nǎiqī

yìpánshūzhī

yòuqī

yìfānɡbǎnshūzhīzàisān

pánbǎnjiēchuān

huáisù

jūlínɡlínɡshí

pínwúzhǐkěshū

nǎizhǒnɡbājiāowànyúzhū

yǐjiāoyèɡōnɡhuīsǎ

mínɡqí

ānyuē

huáisùxiě

mǎliánɡjiǔ

wèidǎoyuē

zuòqiāozì

jiā

suíyúbìnɡpèiérɡuī

liúliánlùnshī

yǔwéibù

zhījiāo

bùquánjīnɡzhào

dǎobùjuéchōnɡzhì

dìsānjié

zuǒyòuyōnɡzhìyǐnqiándǎojùduìsuǒdé

jùyúnyún

hán

yòuyùzhe

qiāo

liànzhīwèidìnɡsuíyú

lǘshànɡyín

é

shíshíyǐnshǒuzuòtuīqiāozhīshì

shíhányù

dǎochūfù

jǔjīnɡshī

lǘshànɡdé

jùyún

niǎosùchíbiānshùsēnɡqiāoyuèxiàmén

shǐyùzhe

tuī

tuīqiāo

wéidúshūshìwù

zìyòusuǒzuòshīfùwénzì

xià

rúchénɡrén

qíshāozhǎnɡ

ér

jiāwúshūdú

jiù

shìrénjiā

jiè

ér

dúzhī

huòyīnér

zhìzhòuyèwànɡqǐnshí

ōuyánɡɡōnɡsì

suì

ér

ɡū

jiāpínwú

tài

fūrényǐ

díhuàdì

jiàoyǐshūzì

duōsònɡɡǔrénpiānzhānɡ

ōuyánɡkǔdú

dìbāzǔnàxiēqínfènderénér

35、宋濂嗜学

余幼时即嗜学。家贫,无从致书以观,每假借于藏书之家,手自笔录,计日以还。天大寒,砚冰坚,手指不可屈伸,弗之怠。录毕,走送之,不敢稍逾约。以是人多以书假余。余因得遍观群书。

9

yǐshūjiǎ

yúyīndébiànɡuānqúnshū

tiāndàhányànbīnɡjiānshǒuzhǐbùkěqūshēn

fúzhīdài

zǒusònɡzhī

bùɡǎnshāoyúyuē

shìrénduō

yúyòushí

shìxué

jiāpín

wúcónɡzhìshūyǐɡuānměijiǎ

jiè

yúcánɡshūzhījiā

shǒuzì

hái

sònɡliánshìxué

第九组 听孔夫子讲课

36、学习

子曰:“学而时习之,不亦说乎?有朋自远方来,不亦乐乎?人不知而不愠,不亦君子乎?”

子曰:“温故而知新,可以为师矣。” 子曰:“学而不思则罔,思而不学则殆。”

子曰:“由!诲汝知之乎!知之为知之,不知为不知,是知也。”

37、道与德

子曰:“朝闻道,夕死可矣。”

子曰:“见贤思齐焉,见不贤而内自省也。” 子曰:“德不孤,必有邻。”

38、君子与小人

子曰:“君子坦荡荡,小人长戚戚。” 子曰:“君子喻于义,小人喻于利。” 子曰:“君子泰而不骄,小儿骄而不泰。” 子曰:“君子欲讷于言而敏于行。”

39、意志和品质

子曰:“譬如为山,未成一篑,止,吾止也。譬如平地,虽覆一篑,进,吾

wǎnɡyězǐyuē

rúwéishān

wèichénɡyì

kuì

zhǐ

wúzhǐyě

rúpínɡdì

suīfù

kuì

jìn

zhìhépǐnzhì

zǐyuē

jūn

yùnèyúyánérmǐnyúxínɡ

zǐyuē

jūn

tài

ér

bùjiāo

xiǎoérjiāoér

bùtài

zǐyuē

jūn

xiǎorényù

zǐyuē

jūn

zǐtǎndànɡdànɡ

xiǎorénzhǎnɡqī

jūn

yǔxiǎorén

zǐyuē

débùɡū

bìyǒulín

zǐyuē

jiànxiánsī

qíyān

jiànbùxiánérnèi

zìxǐnɡyě

zǐyuē

cháowéndào

dàoyǔdé

zǐyuē

yóu

huìrǔzhīzhīhū

zhīzhīwéizhīzhī

bùzhīwéibùzhī

shìzhīyě

zǐyuē

xuéér

zéwǎnɡ

ér

bùxuézédài

zǐyuē

wēnɡù

érzhīxīn

yǐwéishī

jūn

zǐyuē

xuéérshí

zhī

yìshuōhū

yǒupénɡzìyuǎnfānɡlái

rén

zhīér

bùyùn

xuéxí

dìjiǔzǔtīnɡkǒnɡfūzǐjiǎnɡkè

往也。”

10