子曰：“三军可夺帅也，匹夫不可夺志也。” 子曰：“岁寒，然后知松柏之后凋也。” 40、孝
mènɡyì
xiào
zǐyuē
suìhán
ránhòuzhīsōnɡbǎizhīhòudiāoyě
zǐyuēsānjūnkěduóshuàiyěpǐfūbùkěduózhìyě
孟懿子问孝。子曰：“无违。”
孟武伯问孝。子曰：“父母唯其疾之忧。”
zǐyóuwènxiào
zǐyuē
jīnzhīxiàozhě
shìwèinénɡyǎnɡ
zhìyúquǎnmǎ
jiēnénɡyǒuyǎnɡ
bùjìnɡ
hé
yǐ
biéhū
zǐyuē
fùmǔwéiqí
jí
zhīyōu
zǐwènxiàozǐyuēwúwéi
mènɡwǔbówènxiào
子游问孝。子曰：“今之孝者，是谓能养。至于犬马，皆能有养；不敬，何以别乎？”
子夏问孝。子曰：“色难。有事，弟子服其劳。有酒食，先生馔，曾是以为孝乎？”
11
xiàohūzǐ
xiàwènxiào
zǐyuē
sènán
yǒushì
dì
zǐ
fú
qíláo
yǒujiǔshí
xiānshēnɡzhuàn
cénɡshì
yǐwéi
第十组 小故事里的大智慧
41、叶公好龙
叶公子高好龙,钩以写龙,凿以写龙,屋室雕文以写龙。于是夫龙闻而下之,窥头于牖,施尾于堂。叶公见之,弃而还走,失其魂魄,五色无主。是叶公非好龙也,好夫似龙而非龙者也。
42、郑人买履
zhènɡrényǒuyùmǎilǚzhěxiānzì
zhènɡrénmǎilǚ
hǎofū
sìlónɡér
fēilónɡzhěyě
tóuyúyǒu
shīwěiyútánɡ
yèɡōnɡjiànzhī
qì
érháizǒu
shī
qíhúnpò
wǔsèwúzhǔ
shìyèɡōnɡfēihǎolónɡyě
yèɡōnɡzǐɡāohǎolónɡɡōuyǐ
xiělónɡzáoyǐ
xiělónɡwūshìdiāowényǐ
xiělónɡ
yúshì
fūlónɡwénér
xiàzhī
kuī
yèɡōnɡhǎolónɡ
dìshízǔxiǎoɡùshìlǐdedàzhìhuì
郑人有欲买履者,先自度其足,而置之其坐。至之市,而忘操之。已得履, 谓曰:
wúwànɡchídù
fǎnɡuīqǔzhī
jí
fǎn
shìbà
suíbùdé
lǚ
rén
rì
hébùshìzhī
yǐ
zú
yuē
nínɡxìndù
wú
zì
xìnyě
dùqízúérzhìzhīqízuòzhìzhīshìérwànɡcāozhīyǐdélǚwèiyuē
“吾忘持度”。反归取之,及反,市罢,遂不得履。人日:“何不试之以足?”曰:“宁信度，无自信也。”
43、买椟还珠
楚人有卖其珠于郑者,为木兰之柜,熏以桂椒,缀以珠玉,饰以玫瑰,辑以翡翠。
zhènɡrénmǎiqí
chǔrényǒumàiqízhūyúzhènɡzhě
wéimùlánzhīɡuì
xūnyǐɡuìjiāozhuìyǐzhūyù
shì
yǐméiɡuī
jí
yǐ
fěicuì
dú
érháiqízhū
cǐ
kěwèishànmàidú
yǐ
wèikěwèishànyùzhūyě
mǎidúháizhū
郑人买其椟而还其珠。此可谓善卖椟矣,未可谓善鬻珠也。
zìxiānɡmáodùn
44、自相矛盾
楚人有卖盾与矛者,誉之曰:“ 吾盾之坚 , 物莫能陷也 。”又誉其矛曰:“ 吾
máozhī
chǔrényǒumàidùnyǔmáozhě
yùzhīyuē
wúdùnzhījiān
wùmònénɡxiànyě
yòuyù
qímáoyuē
wú
lì
wūwùwúbùxiànyě
huòyuē
yǐ
zǐ
zhīmáoxiànzǐ
zhīdùn
hé
rú
qírénfúnénɡyīnɡyě
矛之利, 於物无不陷也。”或曰“: 以子之矛,陷子之盾,何如?”其人弗能应也。夫不可陷之盾与无不陷之矛,不可同世而立。 45、滥竽充数
齐宣王使人吹竽,必三百人,南郭处士请为王吹竽,宣王说之,廪食以数百人。
xuānwánɡsǐ
qíxuānwánɡshǐrénchuīyú
bìsānbǎirénnánɡuōchùshìqǐnɡwéiwánɡchuīyú
xuānwánɡshuōzhī
lǐnshí
yǐshùbǎirén
mínwánɡlì
hǎoyì
yìtīnɡzhī
chùshìtáo
lànyúchōnɡshù
fū
bùkěxiànzhīdùnyǔwúbùxiànzhīmáo
bùkětónɡshì
ér
lì
宣王死。缗王立,好一一听之,处士逃。
12
第十一组 我们是山川大地的孩子
46、山川之美
shānchuānzhīměi
shānchuānzhīměi
ɡǔláiɡònɡtán
ɡāofēnɡrùyúnqīnɡliújiàndǐ
liǎnɡànshí
bì
wǔsèjiāohuī
qīnɡlíncuìzhú
dìshíyìzǔwǒménshìshānchuāndàdìdeháizǐ
山川之美,古来共谈。高峰入云,清流见底。两岸石壁,五色交辉。青林翠竹,
sì
shí
jùbèi
xiǎowùjiānɡxiēyuánniǎoluànmínɡ
xī
rì
yùtuíchénlínjìnɡyuè
shíshìyù
jièzhīxiāndōu
zìkānɡ
lè
yǐ
lái
wèifùyǒunénɡyǔ
qí
qízhě
四时具备。晓雾将歇,猿鸟乱鸣;夕日欲颓,沉鳞竞跃。实是欲界之仙都。自康乐以来,未复有能与其奇者。
47、春日寻芳
chūnrìxúnfānɡ
时芳草鲜美,儿童放纸鸢于村外,春花绚烂,妇女戏秋千于杏园,小姊妹或三三五五踏青陌上,寻芳水滨,桃红柳绿,日丽风和,一年节令此为最佳时也。
48、苏堤杂花
苏公堤,春时晨光初起,宿雾未散,杂花生树,飞英蘸波,纷披掩映,如列锦铺绣。览胜者咸谓四时皆宜，而春晓为最。
49、浙江之潮
浙江之潮,天下之伟观也。自既望以至十八日为盛。方其远出海门,仅如银线;既而渐近,则玉城雪岭际天而来,大声如雷霆,震撼激射,吞天沃日,势极雄豪。杨诚斋诗云“海涌银为郭,江横玉系腰”者是也。
50、湖心亭看雪
余在西湖。大雪三日,湖中人鸟声俱绝。是日更(gēng)定矣,余挐(ráo)一小
chuányōnɡcuìyúzài
xī
hú
dàxuěsān
rì
húzhōnɡrénniǎoshēnɡjù
jué
shì
rìɡènɡ
dìnɡyǐ
yú
yìxiǎo
yī
lúhuǒ
dúwǎnɡhúxīntínɡkànxuě
wùsōnɡhànɡdànɡ
tiānyǔyúnyǔshānyǔshuǐ
shànɡxià
húxīntínɡkànxuě
háo
yánɡchénɡzhāishīyún
hǎiyǒnɡyínwéiɡuōjiānɡhénɡyù
xìyāo
zhěshìyě
jì
érjiànjìn
zé
yùchénɡxuělǐnɡ
jì
tiānér
lái
dàshēnɡrú
léitínɡzhènhàn
jī
shè
tūntiānwò
rì
shì
jíxiónɡ
zhèjiānɡzhīcháotiānxiàzhīwěiɡuānyě
zì
jìwànɡyǐ
zhìshíbā
rì
wéishènɡ
fānɡqíyuǎnchūhǎimén
jǐn
rúyínxiàn
zhèjiānɡzhīcháo
xiù
lǎnshènɡzhěxiánwèisì
shíjiē
yí
érchūnxiǎowéizuì
sūɡōnɡdī
chūnshíchénɡuānɡchūqǐ
sùwùwèisàn
záhuāshēnɡshù
fēiyīnɡzhànbō
fēnpīyǎnyìnɡ
rú
liè
jǐn
pū
sū
dī
záhuā
wǔwǔtàqīnɡmòshànɡxúnfānɡshuǐbīn
táohónɡliǔ
lǜ
rì
lìfēnɡhé
yìniánjiélìnɡcǐwéizuìjiāshíyě
shífānɡcǎoxiānměiértónɡfànɡzhǐyuānyúcūnwàichūnhuāxuànlànfùnǚxìqiūqiānyúxìnɡyuánxiǎozǐmèihuòsānsān
船,拥毳(cuì)衣炉火,独往湖心亭看雪。雾凇沆砀，天与云与山与水，上下
13
一白。湖上影子，惟长堤一痕⑧,湖心亭一点,与余舟一芥,舟中人两三粒而已。到亭上，有两人铺毡对坐，一童子烧酒炉正沸。见余，大喜曰：“湖中
yāndéɡènɡyǒucǐrén
lā
yútónɡyǐn
yúqiánɡyǐnsāndàbáiérbié
wènqíxìnɡshì
shìjīnlínɡrén
kè
cǐ
jí
xiàchuán
zhōuzǐnánnányuē
mòshuōxiànɡɡōnɡchī
ɡènɡyǒuchī
sìxiànɡɡōnɡzhě
yǐ
dàotínɡshànɡ
yǒuliǎnɡrénpūzhānduìzuò
yìtónɡzǐshāojiǔ
lúzhènɡfèi
jiànyú
dà
xǐyuē
húzhōnɡ
yìbáihúshànɡyǐnɡzǐwéizhǎnɡdīyìhénhúxīntínɡyìdiǎnyǔyúzhōuyìɡàizhōuzhōnɡrénliǎnɡsānlìér
焉得更有此人！”拉余同饮。余强饮三大白而别，问其姓氏，是金陵人，客此。及下船，舟子喃喃曰：“莫说相公痴，更有痴似相公者！”
14
下册
第一组动人的名字
51、大禹治水
尧舜时，九河不治，洪水泛滥。尧用鲧治水，鲧用雍堵之法，九年而无功。后舜用禹治水，禹开九州，通九道，陂九泽，度九山。疏通河道，因势利导，十三年终克水患。一成一败，其治不同也
52、女娲补天
wǎnɡɡǔzhīshí
nǚwābǔtiān
shísānniánzhōnɡkèshuǐhuàn
yìchénɡyì
bài
qí
zhìbùtónɡyě
hòushùnyònɡyǔzhìshuǐ
yǔkāijiǔzhōu
tōnɡjiǔdào
bēijiǔ
zé
dùjiǔshān
shūtōnɡhédào
yīnshì
lìdǎo
yáoshùnshí
jiǔ
hébùzhì
hónɡshuǐfànlàn
yáoyònɡɡǔnzhìshuǐ
ɡǔnyònɡyōnɡdǔzhī
fǎ
jiǔniánérwúɡōnɡ
dàyǔzhìshuǐ
dì
yī
zǔdònɡréndemínɡzì
往古之时,四极废,九州裂,天不兼覆,地不周载。火爁焱而不灭,水浩洋而不息,猛兽食颛民,骘鸟攫老弱。女娲炼五色石以补苍天,断鳌足以立四极， 杀黑
jì
jìzhōu
jī
lúhuīyǐ
zhǐyínshuǐ
cānɡtiānbǔ
sì
jízhènɡyínshuǐhé
jìzhōupínɡjiǎochónɡsǐ
zhuānmín
zhìniǎojuélǎoruò
nǚwāliànwǔsèshí
yǐ
bǔcānɡtiānduànáo
zú
yǐ
lì
sì
jí
shāhēi
sìjífèijiǔzhōuliètiānbùjiānfùdìbùzhōuzǎihuǒyànérbùmièshuǐhàoyánɡérbùxī
měnɡshòushízhuānmín
lónɡyǐ
龙以济冀州,积芦灰以止淫水。苍天补,四极正;淫水涸,冀州平;狡虫死,颛民
shēnɡ
生。
jīnɡwèitiánhǎi
53、精卫填海
又北二百里，曰发鸠(jiū)之山，其上多柘木，有鸟焉。其状如鸟，文首，白喙(huì)，赤足，名曰“精卫”，其鸣自詨。是炎帝之少女，名曰女娃。女娃游于东海，溺(nì)而不返，故为精卫。常衔西山之木石，以堙(yīn)于东海。
54、牛郎织女
天河之东有织女,天帝之女也。年年机杼劳役,织成云锦天衣。天帝怜其独处,许嫁河西牵牛郎。嫁后逐废织纫。天帝怒,责令归河东，许一年一度相会。 涉秋七日,鹊首无故皆髡,相传是日河鼓舆织女会于汉东,役乌鹊为梁以渡，
15
shèqiūqī
rì
quèshǒuwúɡùjiēkūnxiānɡchuánshì
rì
héɡǔyúzhīnǚhuìyúhàndōnɡ
yì
wūquèwéiliánɡyǐ
dù
xǔ
jià
hé
xīqiānniúlánɡ
jiàhòuzhúfèizhīrèn
tiāndì
nù
zélìnɡɡuīhédōnɡ
xǔ
yìniányí
dùxiānɡhuì
tiānhézhīdōnɡyǒuzhīnǚ
tiāndì
zhīnǚyě
niánniánjī
zhùláo
yì
zhīchénɡyúnjǐntiānyī
tiāndìliánqí
dúchǔ
niúlánɡzhīnǚ
wáyóuyúdōnɡhǎi
nì
ér
bùfǎn
ɡùwéijīnɡwèi
chánɡxiánxīshānzhīmùshí
yǐ
yīn
yúdōnɡhǎi
báihuì
chìzú
mínɡyuē
jīnɡwèi
qímínɡzì
yú
shì
nǚ
mínɡyuēnǚwá
nǚ
yòuběièrbǎi
lǐ
yuēfā
jiū
zhīshān
qíshànɡduōzhèmù
yǒuniǎoyān
qízhuànɡrúniǎo
wénshǒu