故毛皆脱去。
55、后羿射日
逮至尧之时,十日并出，焦禾稼,杀草木,而民无所食。猰貐、凿齿、九婴、大
fēnɡ
dàizhìyáozhīshí
shí
rìbìnɡchū
jiāohé
jià
shācǎomù
érmínwúsuǒshí
zú
záochǐ
jiǔyīnɡ
dà
fēnɡzhuīxī
xiūshé
jiēwéimínhài
yáonǎishǐhòuyìzhūzáochǐyúchóuhuázhīyě
shājiǔyīnɡyúxiōnɡ
hòuyìshè
rì
ɡùmáojiētuōqù
风、封豖希、修蛇，皆为民害。尧乃使后羿诛凿齿于畴华之野,杀九婴于凶
shuǐzhīshànɡ
jiǎodàfēnɡyúqīnɡqiūzhīzé
shànɡshèjiǔ
rì
ér
xiàshā
zú
zhǎnxiūshéyúdònɡtínɡ
qínfēnɡzheyúsānɡlín
wànmínjiē
xǐ
zhìyáoyǐwéitiānzǐ
水之上，缴大风于青丘之泽，上射九日而下杀z w猰貐，斩修蛇于洞庭，擒封豨于桑林。万民皆喜，置尧以为天子
16
第二组可笑之人，可笑之事
56、性缓
人性缓，冬日共人围炉，见人裳尾为火所烧，乃曰：“有一事，见之已久，欲言恐君性急，不言又恐伤君。然而言是耶？不言是耶？”人问何事，曰：“火烧君裳。”其人遽收衣而怒曰：“何不早言？”曰：“我道君性急，果然。”
57、性刚
有父子俱性刚，不肯让人。一日父留客饮，遣子入城市肉。子取肉回，将
chūchénɡmén
zhí
yìrénduìmiànér
lái
ɡèbùxiānɡrànɡ
suítǐnɡlìliánɡjiǔ
fùxúnzhìjiànzhī
wèizǐyuē
rǔ
ɡūchíròuhuí
péikèfàn
dàiwǒyǔ
qíduì
lì
zài
cǐ
yǒufù
zǐ
jùxìnɡɡānɡ
bùkěnrànɡrén
yí
rì
fù
liú
kèyǐn
qiǎnzǐ
rùchénɡshìròu
zǐ
qǔròuhuí
jiānɡ
xìnɡɡānɡhuǒshāojūnchánɡ
qírénjùshōuyī
ér
nùyuē
hébùzǎoyán
yuē
wǒdàojūnxìnɡjí
ɡuǒrán
yùyánkǒnɡjūnxìnɡjí
bùyányòukǒnɡshānɡjūn
ránéryánshìyē
bùyánshìyē
rénwènhéshì
yuē
rénxìnɡhuǎn
dōnɡrìɡònɡrénwéilú
jiànrénchánɡwěiwéihuǒsuǒshāo
nǎiyuē
yǒuyì
shì
jiànzhī
yǐ
jiǔ
xìnɡhuǎn
dìèrzǔkěxiàozhīrénkěxiàozhīshì
出城门，值一人对面而来，各不相让，遂挺立良久。父寻至见之，谓子曰：\汝姑持肉回，陪客饭。待我与其对立在此。\
58、北人不识菱
北人生而不识菱者，仕于南方。席上食菱，并壳入口。或曰：“食菱须去壳。”其人自护其短，曰：“我非不知，并壳者，欲以去热也。”问者曰：“北土亦有此物否？”答曰：“前山后山，何地不有！” 夫菱角生于水中而曰土产，此坐强不知以为知也。
59、活见鬼
有赴饮夜归者，值大雨，持盖自蔽。见一人立檐下，即投伞下同行。久之，不语，疑为鬼也；以足撩之，偶不相值，愈益恐，因奋力挤之桥下而趋。值炊糕者晨起，亟奔入其门，告以遇鬼。俄顷，复见一人，遍体沾湿，踉跄而至，号呼有鬼，亦投其家。二人相视愕然，不觉大笑。
17
érzhì
hàohūyǒuɡuǐ
yìtóuqí
jiā
èrrénxiānɡshì
è
rán
bùjuédàxiào
chuīɡāozhěchénqǐ
jíbēnrù
qímén
ɡàoyǐ
yùɡuǐ
éqǐnɡ
fùjiànyìrén
biàntǐzhānshī
liànɡqiànɡ
bùyǔ
yíwéiɡuǐyě
yǐ
zúliāozhī
ǒubùxiānɡzhí
yù
yìkǒnɡ
yīnfèn
lì
jǐ
zhīqiáoxià
ér
qū
zhí
yǒufùyǐnyèɡuīzhě
zhídà
yǔ
chíɡài
zì
bì
jiànyìrén
lì
yánxià
jí
tóusǎnxiàtónɡxínɡ
jiǔzhī
huójiànɡuǐ
cǐzuòqiánɡbùzhī
yǐwéizhīyě
yǒucǐ
wùfǒu
dáyuē
qiánshānhòushān
hé
dì
bùyǒu
fūlínɡjiǎoshēnɡyúshuǐzhōnɡéryuētǔchǎn
qírénzì
hù
qíduǎn
yuē
wǒfēibùzhī
bìnɡqiàozhě
yù
yǐ
qù
rè
yě
wènzhěyuē
běitǔ
yì
běirénshēnɡér
bùshílínɡzhě
shìyúnánfānɡ
xíshànɡshílínɡ
bìnɡqiàorùkǒu
huòyuē
shílínɡxūqùqiào
běirénbùshílínɡ
60、虎与刺猬
有一大虫，欲向野中觅食，见一刺猬仰卧，谓是肉脔，欲衔之。忽被猥卷着鼻，惊走，不知休也，直至山中，困乏而眠。刺猬乃放鼻而走。大虫醒，
shènhuānxǐzhebí
jīnɡzǒu
bùzhīxiūyě
zhízhìshānzhōnɡ
kùnfá
érmián
cìwèinǎifànɡbí
érzǒu
dàchónɡxǐnɡ
zǒuzhìxiànɡshùxià
dītóujiànxiànɡdòu
nǎicèshēnyǔyún
dànláizāojiànxiánzūn
yuànlánɡjūn
yǒuyì
dàchónɡ
yùxiànɡyězhōnɡmìshí
jiànyì
cìwèiyǎnɡwò
wèishìròuluán
yùxiánzhī
hūbèiwěijuàn
hǔyǔcìwèi
甚欢喜，走至橡树下，低头见橡斗，乃侧身语云：“旦来遭见贤尊，愿郎君
且qiě避bì道dào
！”
18
第三组 英雄的本色
61、李广射虎
ɡuǎnɡchūliè
lǐɡuǎnɡshèhǔ
jiàncǎozhōnɡshí
yǐwéihǔ
érshèzhī
zhōnɡshíméizú
shìzhī
shíyě
yīnfùɡènɡshèzhī
dìsānzǔyīnɡxiónɡdeběnsè
广出猎，见草中石，以为虎而射之，中石没镞。视之，石也。因复更射之，
rùshí
yǐ
ɡuǎnɡsuǒjūjùnwényǒuhǔ
chánɡzìshèzhī
jí
jūyòuběipínɡshèhǔ
hǔténɡshānɡ
ɡuǎnɡyìjìnɡshèshāzhī
zhōnɡbùnénɡfù
终不能复入石矣。广所居郡闻有虎，尝自射之。及居右北平射虎，虎腾伤广，广亦竟射杀之。
wòxīnchánɡdǎn
ɡuǎnɡ
62、卧薪尝胆
吴既赦越，越王勾践反国，乃苦身焦思，置胆于坐，坐卧即仰胆，饮食亦尝胆也。曰：“女忘会稽之耻邪？”身自耕作，夫人自织；食不加肉，衣不重采；折节下贤人，厚遇宾客；振贫吊死，与百姓同其劳。
63、祁黄羊举荐
晋平公问祁黄羊曰：“南阳无令，其谁可而为之？”祁黄羊对曰：“解xiè狐可。”平公曰：“解狐非子之仇邪？”对曰：“君问可，非问臣之仇也。”
pínɡɡōnɡyuē
húkě
pínɡɡōnɡyuē
jiě
húfēi
zǐ
zhīchóuxié
duìyuē
jūnwènkě
fēiwènchénzhīchóuyě
shàn
suíyònɡzhī
ɡuórénchēnɡshànyān
jūyǒu
pínɡɡōnɡyòuwènqíhuánɡyánɡyuē
jìnpínɡɡōnɡwènqíhuánɡyánɡyuē
nányánɡwúlìnɡ
qíshuíkě
érwéizhī
qíhuánɡyánɡduìyuē
jiě
qíhuánɡyánɡjǔjiàn
cǎi
zhéjiéxiàxiánrén
hòuyùbīnkè
zhènpíndiàosǐ
yǔbǎixìnɡtónɡqíláo
dǎnyě
yuē
nǚwànɡhuì
jī
zhīchǐxié
shēnzìɡēnɡzuò
fūrénzì
zhī
shíbùjiāròu
yī
wú
jì
shèyuè
yuèwánɡɡōujiànfǎnɡuó
nǎikǔshēnjiāosī
zhìdǎnyúzuò
zuòwò
jíyǎnɡdǎn
yǐnshí
yìchánɡbùzhònɡ
平公曰： “善。”遂用之。国人称善焉。居有间jiān，平公又问祁黄羊曰：“国无尉，其谁可而为之？”对曰：“午可。”平公曰：“午非子之子邪？”对曰：“君问可，非问臣之子也。”平公曰：“善。”又遂用之。国人称善焉。
kǒnɡzǐwénzhīyuēduìyuē
jūnwènkě
fēiwènchénzhī
zǐ
pínɡɡōnɡyuē
shàn
yòusuíyònɡzhī
ɡuórénchēnɡshànyān
shànzāi
qíhuánɡyánɡzhīlùnyě
wàijǔ
bù
bìchóu
nèijǔ
bù
bì
zǐ
qíhuánɡyánɡ
ɡuówúwèi
qíshuíkě
érwéizhī
duìyuē
kě
pínɡɡōnɡyuē
wǔfēi
zǐ
zhī
zǐ
xié
孔子闻之曰：“善哉，祁黄羊之论也！外举不避仇，内举不避子。祁黄羊
kěwèiɡōnɡyǐ
可谓公矣。”
64、公仪休拒收鱼
ɡōnɡyí
ɡōnɡyí
xiū
jùshōuyú
公仪休相鲁而嗜鱼，一国尽争买鱼而献之。公仪子不受。其弟子曰：“夫
19
xiūxiānɡlǔérshìyúyìɡuójìnzhēnɡmǎiyúérxiànzhīɡōnɡyízǐbùshòuqídìzǐyuēfū
子嗜鱼而不受，何也？”曰：“夫唯嗜鱼，故不受也。夫即受鱼，必有下人之色。有下人之色，将枉于法。枉于法，则免于相。免于相，则虽嗜鱼，此必不能致我鱼，我又不能自给鱼。即无受鱼而不免于相，虽不受鱼，我
nénɡchánɡzìcǐ
bì
bùnénɡzhìwǒyú
wǒyòubùnénɡzì
jǐ
yú
jí
wúshòuyú
ér
bùmiǎnyúxiānɡ
suībùshòuyú
wǒ
jǐ
yú
cǐmínɡfū
shìrénbù
rú
zì
shìyě
mínɡyúrénzhīwéi
jǐ
zhě
bù
rú
jǐ
zhī
zìwéiyě
zhīsè
yǒuxiàrénzhīsè
jiānɡwǎnɡyú
fǎ
wǎnɡyú
fǎ
zémiǎnyúxiānɡ
miǎnyúxiānɡ
zésuīshìyú
zǐshìyúérbùshòuhéyěyuēfūwéishìyúɡùbùshòuyěfūjíshòuyúbìyǒuxiàrén
能常自给鱼。”此明夫恃人不如自恃也；明于人之为己者，不如己之自为也。
cénɡcānjiàozǐ
65、曾参教子
cénɡzǐ
曾子之妻之市，其子随之而泣。其母曰：“女还，顾反为女杀彘（zhì）。” 妻
shìshìlái
cénɡzǐ
yùbǔzhìshāzhī
qī
zhǐzhīyuē
tè
yǔ
xì
ěr
cénɡzǐyuē
yīnɡér
fēi
yǔ
xì
yě
yīnɡér
fēiyǒuzhīyě
dàifùmǔérxué
yě
tīnɡfùmǔzhījiào
jīn
zǐ
qī
zhī
shìjiàozǐ
zhīqīzhīshìqízǐsuízhīérqìqímǔyuēnǚháiɡùfǎnwéinǚshāzhìqī
适市来，曾子欲捕彘杀之。妻止之曰：“特与婴儿戏耳！” 曾子曰：“婴儿非与戏也。婴儿非有知也，待父母而学者也，听父母之教。今子欺之，是教子欺也。母欺子而不信其母，非以成教也。”遂烹彘也。
20
qī
yě
mǔqī
zǐ
ér
bùxìn
qímǔ
fēi
yǐchénɡjiàoyě
suípēnɡzhìyě