小古文100篇注音版 下载本文

至如骏马猎平原,孤舟钓浅濑:豪华寂寞,各自有致。 80、雪

天公翦水,宇宙飘花,品之,有四美焉:落地无声,静也;沾衣不染,洁也;高下平均,匀也;洞窗掩映,明也。宜长松修竹,老梅片石;怪石崚?,

shēnlínyǎotiǎoyě

ɡāoxiàpínɡjūn

yúnyě

dònɡchuānɡyǎnyìnɡ

mínɡyě

yízhǎnɡsōnɡxiūzhú

lǎoméipiànshí

ɡuàishí

hánjiānɡyuǎnpǔ

duànànxiǎoqiáo

ɡǔchàcénɡluán

shū

líyōujìnɡ

lǎosǒupīɡuǎichuídiào

sāo

tiānɡōnɡjiǎnshuǐ

yǔzhòupiāohuā

pǐnzhī

yǒusìměiyān

luòdìwúshēnɡ

jìnɡyě

zhānyī

bùrǎn

jié

xuě

zhìrújùnmǎlièpínɡyuánɡūzhōudiàoqiǎnlàiháohuájìmòɡèzìyǒuzhì

深林窈窕;寒江远浦,断岸小桥;古刹层峦,疏篱幽径;老叟披簑垂钓,骚

rénkuàjiǎnxúnshī

xiǎozhuóqīnɡtán

ɡāolóuchánɡxiào

chuántóucházàopiāoyān

zuòshànɡdàiméibǎzhǎn

lǎosēnɡ

duìzuò

yùnshìxiánpínɡ

hèchǎnɡ

zònɡbùyuánlín

yùdiāoqiú

dēnɡlínshānshuǐ

cǐjǐnɡkuànɡ

人跨蹇寻诗;小酌清谈,高楼长啸;船头茶灶飘烟,座上黛眉把盏;老僧

éméiqiānchǐ

对坐,韵士闲评;披鹤氅,纵步园林,御貂裘,登临山水。如此景况,何必峨嵋千尺?

26

第七组 学习这件事儿

81、奕秋学奕

弈秋,通国之善弈者也。使弈秋诲二人弈,其一人专心致志,惟弈秋之为听;一人虽听之,一心以为有鸿鹄将至,思援弓缴而射之。虽与之俱学,弗若之矣。为是其智弗若与?曰:非然也。

82、纪昌学射

甘蝇,古之善射者,彀弓而兽伏鸟下。弟子名飞卫,学射于甘蝇,而巧过其师。纪昌者,又学射于飞卫。飞卫曰:“尔先学不瞬,而后可言射矣。” 纪昌归,偃卧其妻之机下,以目承牵挺。二年之后,虽锥末倒眥,而不瞬

yǐɡàofēiwèi

fēiwèiyuē

wèiyě

bìxuéshì

érhòukě

shìxiǎorú

shìwēirúzhù

ér

hòuɡàowǒjìchānɡɡuī

yǎnwòqí

zhī

xià

yǐmùchénɡqiāntǐnɡ

èrniánzhīhòu

suīzhuīmòdǎobǎi

ér

bùshùn

shī

jìchānɡzhě

yòuxuéshèyúfēiwèi

fēiwèiyuē

ěrxiānxuébùshùn

érhòukěyánshèyǐ

ɡānyínɡ

ɡǔzhīshànshèzhě

ɡòuɡōnɡérshòufúniǎoxià

zǐmínɡfēiwèi

xuéshèyúɡānyínɡ

érqiǎoɡuòqí

jìchānɡxuéshè

zhī

wéishì

zhìfúruòyǔ

yuē

fēirányě

yìrénsuītīnɡzhī

xīn

yǐwéiyǒuhónɡɡǔjiānɡzhì

sīyuánɡōnɡjiǎoérshèzhī

suīyǔzhī

jùxué

fúruò

yìqiū

tōnɡɡuózhīshànyìzhěyě

shǐ

yìqiūhuìèrrényì

yīrénzhuānxīnzhìzhì

wéiyìqiūzhīwéitīnɡ

yìqiūxuéyì

dìqīzǔxuéxízhèjiànshìér

也。以告飞卫。飞卫曰:“未也,必学视而后可,视小如大,视微如著,而后告我。”

chānɡyǐmáoxuánshīyúyǒu

nánmiànérwànɡzhī

xúnyuèzhījiān

jìndà

sānniánzhīhòu

rúchēlúnyān

昌以牦悬虱于牖,南面而望之,旬月之间,浸大也;三年之后,如车轮焉。

dǔyúwù

jiēqiūshānyě

nǎi

yǐyànjiǎozhīhú

shuòpénɡzhīɡānshèzhī

ɡuànshīzhīxīn

érxuánbùjué

yǐɡàofēiwèi

fēiwèiɡāodǎofǔyīnɡyuē

dézhī

以睹余物,皆丘山也。乃以燕角之弧,朔蓬之竿射之,贯虱之心而悬不绝。以告飞卫,飞卫高蹈拊膺曰:“汝得之矣。”

83、蜀鄙二僧

天下事有难易乎?为之,则难者亦易矣;不为,则易者亦难矣。人之为学有难易乎?学之,则难者亦易矣;不学,则易者亦难矣。

蜀之鄙,有二僧。其一贫,其一富。贫者语于富者:“吾欲之南海,何如?”富者曰:“子何恃而往?”曰:“吾一瓶—钵足矣。”富者曰:“吾数年来,欲买舟而下,犹未能也。子何恃而往!”越明年,贫者自南海还,而以告富者。

27

mǎizhōuér

xià

yóuwèinénɡyě

héshì

érwǎnɡ

yuèmínɡnián

pínzhězìnánhǎihái

ér

yǐɡàofùzhě

fùzhěyuē

héshì

érwǎnɡ

yuē

yìpínɡ

bōzú

fùzhě

wúshùniánlái

shǔzhī

yǒuèrsēnɡ

yīpín

pínzhěyǔ

fùzhě

wúyùzhīnán

xuézhī

zénánzhěyì

bùxué

yìzhěyìnányǐ

tiānxiàshìyǒunányì

wéizhī

zénánzhěyì

bùwéi

yìzhěyìnányǐ

rénzhīwéixuéyǒunányì

shǔbǐ

èrsēnɡ

富者有惭色。

西蜀之去南海,不知几千里也,僧富者不能至而贫者至焉。人之立志,顾不如蜀鄙之僧哉?

(清·彭端淑(白鹤堂诗文集)

84、师旷论学

晋平公问于师旷曰:“吾年七十,欲学,恐已暮矣。”师旷曰:“暮,何不

bǐnɡzhúhū

jìnpínɡɡōnɡwènyúshīkuànɡyuē

wúniánqī

shí

yùxué

kǒnɡyǐmùyǐ

shīkuànɡyuē

hébù

pínɡɡōnɡyuē

ānyǒuwéirénchénér

qíjūnhū

shīkuànɡyuē

mánɡ

ānɡǎnxì

qíjūn

shīkuànɡlùnxué

qīnɡpénɡduānshū

báihètánɡshīwénjí

zhīsēnɡzāi

xīshǔzhīqùnánhǎi

bùzhī

jǐqiānlǐ

sēnɡfùzhěbùnénɡzhìérpínzhězhìyān

rénzhī

zhì

ɡùbù

rúshǔ

fùzhěyǒucánsè

炳烛乎?\平公曰:“安有为人臣而戏其君乎?”师旷曰:“盲臣安敢戏其君乎?臣闻之,少而好学,如日出之阳;壮而好学,如日中之光;老而好学,如炳烛之明,孰与昧行乎?”平公曰:“善哉!”选自西汉刘向编《说

yuànxué

rúbǐnɡzhúzhīmínɡ

shúyǔmèixínɡhū

pínɡɡōnɡyuē

shànzāi

xuǎnzì

xīhànliúxiànɡbiān

shuō

jiànběn

chénwénzhī

shǎoérhǎoxué

rìchūzhīyánɡ

zhuànɡérhǎoxué

rìzhōnɡzhīɡuānɡ

lǎoérhǎo

苑· 建本》)

jiàoxuéxiānɡzhǎnɡ

85、教学相长

虽有嘉肴,弗食不知其旨也;虽有至道,弗学不知其善也。是故学然后知不足,教然后知困。知不足,然后能自反也;知困,然后自强也。故曰:教学

xiānɡzhǎnɡyězú

jiàoránhòuzhīkùn

zhībùzú

ránhòunénɡzì

fǎnyě

zhīkùn

ránhòuzìqiánɡyě

ɡùyuē

jiàoxué

suīyǒujiāyáo

shíbùzhī

zhǐyě

suīyǒuzhìdào

fúxuébùzhī

qíshànyě

shìɡùxuéránhòuzhībù

相长也。

28

第八组智慧小故事

86、歧路亡羊

yánɡzǐ

lùwánɡyánɡzhīlínrénwánɡyánɡ

qídǎnɡ

yòuqǐnɡyánɡzǐ

zhīshùzhuīzhī

yánɡzǐyuē

wánɡyìyánɡ

dìbāzǔzhìhuìxiǎoɡùshì

杨子之邻人亡羊,既率其党,又请杨子之竖追之。杨子曰:“嘻!亡一羊,

hézhuīzhīzhězhònɡ

línrényuē

duōqí

fǎn

wèn

huòyánɡ

yuē

wánɡzhī

yuē

xīwánɡzhī

yuē

zhīzhōnɡyòuyǒuqíyān

wúbùzhīsuǒzhī

suǒyǐfǎnyě

何追之者众?”邻人曰:“多歧路。”既反,问:“获羊乎?”曰:“亡之矣。” 曰:“奚亡之?”曰:“歧路之中又有歧焉。吾不知所之,所以反也。

87、破釜沉舟

xiànɡyǔ

fǔchénzhōu

项羽已杀卿子冠军,威震楚国,名闻诸侯。乃谦当阳君、蒲将军将卒二万

dùhé

jiù

zhànshǎolì

chényú

fùqǐnɡbīnɡ

xiànɡyǔnǎi

yǐnbīnɡdùhé

jiēchénchuán

shāolúshě

chísān

rìliánɡyǐ

shìshìcù

háixīn

yúshìzhìwéiwánɡlí

yǔqínjūnyù

yǐshāqīnɡzǐɡuànjūnwēizhènchǔɡuómínɡwénzhūhóunǎiqiāndānɡyánɡjūnpújiānɡjūnjiānɡcùèrwàn

渡河,救巨鹿。战少利,陈余复请兵。项羽乃悉引兵渡河,皆沉船,破釜瓦,烧庐舍,持三日粮已示士卒必死,无一还心。于是至围王离,与秦军遇,九战,绝其甬道,大破之,杀苏角,虏王离。

88、惊弓之鸟

ɡènɡléi

jīnɡɡōnɡzhīniǎo

jiǔzhàn

juéqíyǒnɡdào

dàpòzhī

shāsūjiǎo

lǔwánɡlí

更羸与魏王处京台之下,仰见飞鸟。更羸谓魏王曰:“臣为王引弓虚发而

xiàniǎo

wèiwánɡyuē

ránzéshèkězhì

ɡènɡléiyuē

yǒujiān

yàncónɡdōnɡfānɡlái

ɡènɡléi

ér

xiàzhī

wèiwánɡyuē

ránzéshèkězhì

ɡènɡ

yǔwèiwánɡchùjīnɡtáizhīxiàyǎnɡjiànfēiniǎoɡènɡléiwèiwèiwánɡyuēchénwéiwánɡyǐnɡōnɡxūfāér

下鸟。”魏王曰:“然则射可至此乎?”更羸曰:“可。”

有间,雁从东方来,更羸以虚发而下之。魏王曰:“然则射可至此乎?”更

léiyuē

nièyě

wánɡyuē

xiānshēnɡhé

zhīzhī

duìyuē

fēixú

érmínɡbēi

fēixú

zhě

ɡùchuānɡtònɡyě

mínɡbēizhě

jiǔshīqúnyě

ɡùchuānɡwèixī

érjīnɡxīnwèizhìyě

wénxiányīn

羸曰:“此孽也。”王曰:“先生何以知之?”对曰:“其飞徐而鸣悲。飞徐者,故疮痛也;鸣悲者,久失群也,故疮未息,而惊心未至也。闻弦音,引而高飞,故疮陨也。”

89、塞翁失马

近塞上之人,有善术者,马无敌亡而入胡。人皆吊之,其父曰:“此何遽不

29

jìnsàishànɡzhīrén

yǒushànshùzhě

mǎwú

díwánɡér

rénjiēdiàozhī

fùyuē

sàiwēnɡshīmǎ

yǐnérɡāofēi

ɡùchuānɡyǔnyě

为福乎?”居数月,其马将胡骏马而归。人皆贺之,其父曰:“此何遽不能

wéihuòhū

jiā

fùliánɡmǎ

zǐhǎoqí

duòérzhéqí

rénjiēdiàozhī

fùyuē

bùwéifú

yìnián

húréndà

sài

dīnɡzhuànɡzhěyǐnxiánérzhàn

jìnsàizhīrén

sǐzhě

wéifúhūjūshùyuèqímǎjiānɡhújùnmǎérɡuīrénjiēhèzhīqífùyuēcǐhéjùbùnénɡ

为祸乎?”家富良马,其子好骑,堕而折其髀。人皆吊之,其父曰:“此何遽不为福乎?”居一年,胡人大入塞,丁壮者引弦而战。近塞之人,死者十九。此独以跛之故,父子相保。

90、扁鹊见蔡桓公

扁鹊见蔡桓公,立有间,扁鹊曰:“君有疾在腠(读音cou)理,不治将恐

shēn

huánhóuyuē

ɡuǎrénwú

biǎnquèchū

huánhóuyuē

zhīhǎozhìbùbìnɡyǐwéiɡōnɡ

shí

biǎnquèfùjiànyuē

jūnzhībìnɡzài

bùzhìjiānɡyìshēn

huánhóubùyīnɡ

biǎnquèchū

biǎnquèjiàncàihuánɡōnɡ

lìyǒujiān

biǎnquèyuē

jūnyǒu

zàicòu

dúyīn

bùzhìjiānɡkǒnɡ

biǎnquèjiàncàihuánɡōnɡ

shíjiǔ

bǒzhīɡù

zǐxiānɡbǎo

深。”桓侯曰:“寡人无疾。”扁鹊出,桓侯曰:“医之好治不病以为功。”居

huán

hóuyòubùyuè

shí

biǎnquèfùjiànyuē

jūn

zǐbìnɡzàichánɡwèi

bùzhìjiānɡyìshēn

huánhóuyòu

十日,扁鹊复见曰:“君之病在肌肤,不治将益深。”桓侯不应。扁鹊出,桓

bùyīnɡ

biǎnquèchū

huánhóuyòubùyuè

shí

biǎnquèwànɡhuánhóuérháizǒu

侯又不悦。居十日,扁鹊复见曰:“君子病在肠胃,不治将益深。”桓侯又不应。扁鹊出,桓侯又不悦。居十日,扁鹊望桓侯而还走。桓侯故使人问之,扁鹊曰:“疾在腠理,汤熨(中医用布包热药敷患处)之所及也;在肌肤,针石(中医用针或石针刺穴位)之所及也;在肠胃,火齐(中医汤药名,火齐汤)之所及也;在骨髓,司命之所属,无奈何也。今在骨髓,臣是以无请矣。”居五日,桓公体痛,使人索扁鹊,已逃秦矣,桓侯遂死。

30

shì

wúqǐnɡyǐ

huánɡōnɡtǐtònɡ

shǐrénsuǒbiǎnquè

yǐtáoqín

huánhóusuí

yàomínɡ

huǒqítānɡ

zhīsuǒ

zàiɡǔsuǐ

sīmìnɡzhīsuǒshǔ

wúnàihé

jīnzàiɡǔsuǐ

zhēnshí

zhōnɡyīyònɡzhēnhuòshízhēncìxuéwèi

zhīsuǒ

zàichánɡwèi

huǒqí

zhōnɡyītānɡ

chén

zhī

biǎnquèyuē

zàicòu

tānɡyù

zhōnɡyīyònɡbùbāorèyàofūhuànchù

zhīsuǒ

zài

huánhóuɡùshǐrénwèn